Vandaag gingen we nog eens op uitstap.
Op zo’n 60-tal kilometer van ons vakantiepark, ligt Tintagel, een gezellig dorpje met een kasteel en een ruïne van een klooster bovenop een berg.
Hier konden we onze Heritage Pass gebruiken en moesten dus geen extra inkom betalen.
We bezochten alleen het gedeelte van de ruïne, die klim was al zwaar genoeg voor de kids! Maar ze hebben dat heel flink gedaan!
Eens boven hadden we prachtige panoramas!!
Zelfs Mauro en Senna zeiden dat ze het mooi vonden.
Het was er ook heel erg stil! Je weet wel, het soort van stilte dat je de dag van vandaag heel weinig tegenkomt. Het is te zeggen... tot die lawaaimakers van Belgen met hun luide kinderen passeerden (wij dus).
Vervolgens zakten we de berg helemaal af tot aan de zee, naar Merlin’s Cave (de grot waar volgens de legende Merlijn de Tovenaar zich schuil hield ten tijde van King Arthur).
Daar hadden we een kleine tegenslag. We hadden Eb en Vloed niet mee ingecalculeerd...
Bij aankomst zagen we van bovenaf dat je in de grot kon (zie eerste foto hieronder). Maar na onze klim op de berg en terug, was de grot intussen onder gelopen en konden we er jammer genoeg niet meer in.
Dat vonden we allemaal een beetje jammer, maar niks aan te doen.
Na ons bezoekje kochten de jongens in het souvenirwinkeltje van hun eigen spaarcentjes een houten zwaard. Ze voelden zich al helemaal ridder 😄
Toen was het middag en zijn we gaan lunchen in Tintagel zelf.
De jongens zeiden spontaan “ooh neeee, weeral frietjes” toen hun hamburger voorgeschoteld werd. Op dat moment besloten we om ‘s avonds toch maar eens te koken in ons huisje.
In de namiddag zetten we onze rit terug richting het vakantiepark, maar we stopten nog in het “Owl Sanctuary”. Een plaats waar zieke/of jonge uiltjes opgevangen worden en nadien terug in de natuur gezet worden. Sommige uilen blijven ook wonen in het park. Ze proberen uit hun kosten te geraken door bezoekers te aan te trekken.
Het is een klein, maar zeer mooi en verzorgd park met prachtige uilen.
We namen deel aan de close encounters en mochten een uil aaien. We kozen zelf uit een 10-tal uilen de mooiste en de grootste uit. De verzorgers waren heel vriendelijk en beantwoorden alle vragen die je maar hebt. Er was weinig volk en we konden dus echt onze tijd nemen.
Uiteindelijk koos Mauro nóg een uil. Dat was een kleinere soort, maar hij vond die zo schattig dat hij die ook eens wou aaien.
Tot slot was er nog een vliegshow. Dat vonden ons jongens niet zo interessant en toen begonnen ze te zagen om naar huis te gaan.
Een uil gedurende een half uur zelf pakken en verzorgen kon daar ook! Maar dan moest je wel 30 pond per persoon opleggen. Daarvoor hebben we gepast.
Op 16u vertrokken we terug naar ons huisje en zoals beloofd aan Mauro en Senna, aten we in ons huisje. De spaghetti was een succes!!
Toen kregen ze het... mauro enorm zenuwachtig en Senna had de behoefte om deugenieterij te doen. Het heeft anderhalf uur geduurd eer we ze in slaap kregen 🤪
Intussen is de stilte weder gekeerd! Oef 😄
🌙🌙🌙🌙🌙
Geen opmerkingen:
Een reactie posten