Idre Fjäll is eigenlijk een groot domein waarop je een vakantiepark en ski-piste hebt. Er zijn ook allerlei andere activiteiten te doen. Eigenlijk is het een mini-dorp in Idre.
Deze ochtend had ik een Husky Hike gereserveerd. Ja, we hebben betaald om te gaan wandelen met een hond 😂.
Maar het is echt heel speciaal omdat dit de scandinavische honden zijn die de ganse winter de slee met toeristen in het gebied hier rondtrekken.
Alleen Els, Mauro en Senna en ik deden de hike mee. De andere heren van ons reisgezelschap pasten voor deze tocht.
Het was IJSKOUD op de berg! 6 graden, regen en wind. We hebben geen echte winterkledij mee, dus we moesten het doen met meerdere truien boven mekaar, dubbele kousen, een regenjasje en waterdichte schoenen.
De husky’s worden klaargemaakt.
Mauro heeft meteen kennis gemaakt en zijn favoriete vriendje al uitgekozen. Bogos was zijn naam.
Bij mij en Senna ging het wat moeizamer. Senna is bang wanneer honden te dichtbij komen of te luid blaffen. Voor hem was het dus even heel lastig. Bovendien was hij verkleumd van de kou.
De begeleiding heeft voor ons de kleinste en rustigste husky uitgekozen. Dancer noemde die van ons.
Senna en ik hadden gecombineerd te weinig gewicht om de hond de baas te kunnen, dus wij hebben als enige van de groep een extra begeleider naast de hond gekregen gedurende de ganse hike.
Zij hield Dancer mee in toom. Dat was echt nodig want ik denk dat de hond anders met ons zou gaan hiken zijn ipv wij met de hond. Het is ongelooflijk hoeveel kracht achter zo’n klein beestje zit! Ik snap nu volledig dat zo’n hond een ganse slee kan trekken.
De tocht ging eerst een klein stukje over de harde weg, nadien over een bosweggetje en tot slot gewoon het bos in zonder pad.
De tocht was echt een hele leuke ervaring!
Ik zou dolgraag in de winter terugkomen om dit eens mee te maken met de hondenslee!
Al mijn spieren doen wel pijn nu. De tocht was maar een dik uurtje, maar ik vond deze wel intensiever dan de bergbeklimming van gisteren.
En kijk eens wie zijn angst overwonnen heeft! ❤️
Na een superleuke voormiddag keerden we terug richting ons huisje. Onderweg werden we nog eens overspoeld door de magie van scandinavië!
Na een superleuke voormiddag keerden we terug richting ons huisje. Onderweg werden we nog eens overspoeld door de magie van scandinavië!
Daar zaten ze, met 3 langs de rand van de weg.
We zijn kunnen stoppen om wat fotos en filmpjes te maken.
Zo’n knappe beesten! Het is toch heel speciaal om te zien.
Na alle opwinding van de rendieren te zien, hebben we geluncht in ons huisje en met ons allen even wat zitten chillen, zodat ieder even in zijn eigen wereld tot rust kon komen.
Vandaag had ik nog een tweede afspraak gemaakt. Om 17u vertrokken we, want om 18u werden we verwacht in Grövelsjön bij de Sami. Deze afspraak was voor ons 4. Werner, Els en Rune zijn niet meegeweest.
De Sami zijn een nomadenvolk, de oorspronkelijke bewoners van Lapland. Ze zijn de hoeders van de rendieren en leefden vroeger een hele specifieke levensstijl.
Waar wij logeren in Idre, is eigenlijk het meest Zuidelijke punt van het Zweedse lapland en de Sami nodigen de toeristen graag uit om kennis te laten maken met hun cultuur.
De route onderweg naar de Sami heeft ons weer heel wat moois gebracht!
We zagen eerst een eenzaam rendier in het bos, we zijn nadien nog 2x moeten stoppen voor een kudde overstekende rendieren en we zagen ook voor het eerst een wild eland met haar 2 jongen.
En het eland:
Wat een mooie streek is Idre toch! ❤️
Het was even zoeken, maar na wat telefonische instructies stonden we dan toch op de juiste locatie.
De Sami-man die ons opwachtte was Peter. Hij heeft ons door een stukje bos begeleid tot aan de tipi.
Daar werden we verwelkomd door zijn vrouw Helena.
Ze hebben samen traditioneel gekookt voor ons en alle vragen over hun cultuur en hun rendieren beantwoord.
Peter (de sami-man) vertelde ook over hoe hij in de lente 2 maanden bij zijn kudde in het bos doorbrengt om hen te beschermen tegen de wilde beren die net uit hun winterslaap ontwaken. Zeer grappig hoe hij kort na die stoere beren-verhalen bijna op zijn stoel ging staan toen er een muisje door de tipi liep 😂
Ze waren zeer verrast dat onze jongens zich zo goed voorbereid hadden. Ze hadden allebei een volledige A4 volgeschreven met vragen over rendieren. We hebben veel geleerd.
Het was daar heel gezellig in de tipi, maar ook een beetje rokerig.
Het eerste hapje was een soort van cracker met een dipsaus gemaakt van gerookt rendierenvlees met room. Heel lekker!
Vervolgens kwam het voorgerecht. Gerookt rendierenvlees met sla, pijnboompitjes, kaas en balsamico.
Opnieuw heel erg lekker!
Het hoofdgerecht was opnieuw rendierenvlees op 3 verschillende manieren bereid met wat lokale bloemen en kruiden, wortelen, ajuin, patatjes en pastinaak.
Ik val in herhaling, maar het was écht lekker!
En het dessert was een stuk cake met lokale zaden, vruchten, bloemen en kruiden geserveerd. En ook wat room. De jongens vonden het dessertje het minst, maar voor mij was dit de topper van de avond.
We hebben alweer een unieke dag beleefd hier in Idre!
Ik vind het oprecht jammer dat we morgen weg moeten.
Eigenlijk keren we morgen al een klein stukje terug richting thuis. 😢. Maar nog niet helemaal… er zijn nog enkele leuke vooruitzichten voor onze laatste dagen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten