Om 2.45u heb ik deze foto genomen. Ik heb er bewust geen filter opgezet zodat je kan zien hoe licht het hier feitelijk is in de nacht.
Peter heeft vandaag een off day en neemt een dagje rust in ons huisje.
Ik ben met onze 2 boys, Els, Werner en Rune hier in de buurt naar de Städjan gereden.
Dit is een bergtop die bijna 1200m boven de zeespiegel ligt, in een natuurgebied hier vlakbij.
We vertrokken op de dichtst bijzijnde parking. Die ligt zo’n 3km van de bergtop.
3km lijkt niet veel, maar het was toch een stevige klim naar de top!
De wandeling begon met anderhalve kilometer in een mooi bos en werd steeds rotsiger.
De laatste anderhalve kilometer was op een open stuk.
Het uitzicht was op dat moment al prachtig mooi!
Hoe hoger we klommen, hoe steiler de bergwand werd. En ook hoe meer wind en hoe kouder het werd.
We zijn onderweg regelmatig moeten stoppen om enkele minuten op adem te komen. De kinderen hadden daar minder last van, die liepen ver voorop. Zie je ze daar in de verte?
De jongens hebben de klim heel goed gedaan, maar ze liepen soms zo ver voorop dat ik hen niet meer zag. Mauro deed ook gevaarlijke dingens zoals naar beneden lopen op een rotsig stuk of aan de rand van een afgrond rondspringen. Ik heb dus met momenten de rust van het natuurpark serieus verstoord met roepen op Mauro.
Toch bijna half dood 😂
Nog een klein stukje!
En onderweg nog eens genieten van de prachtige omgeving!
En nog een sprintje naar het allerlaatste stukje! Mauro moest en zou eerst de top bereiken.
Werner, Rune en Senna hebben forfait gegeven voor dit laatste stuk wegens hoogtevrees. Ikzelf ben met Mauro en Els zover gegaan als we konden.
Yes!! We zijn er!
Het is daar prachtig ❤️❤️
Echt het gevoel dat je op het dak van de wereld staat!
Nog even een selfie in de koude wind 😆
En dan terug naar beneden!
Toen we terug aan de auto kwamen begon het te regenen. We waren al wat onderkoeld van de wind op de berg. We zijn toen gaan lunchen en opwarmen in ons huisje.
Nog even een selfie in de koude wind 😆
En dan terug naar beneden!
Toen we terug aan de auto kwamen begon het te regenen. We waren al wat onderkoeld van de wind op de berg. We zijn toen gaan lunchen en opwarmen in ons huisje.
Na de lunch vertrokken we terug vol goed moed naar de Nipfjället. Dit is een bekendere, maar minder hoge berg in ditzelfde gebied. (Foto door fotograaf van dienst: Mauro)
De weg naar deze berg heeft iets vreemds. Ze noemen het een trollenweg omdat je op een gegeven moment naar boven rijdt terwijl het optisch lijkt dat je naar beneden gaat. Ofzoiets… of was het omgekeerd? 🤔
Het trolletje hebben we gezien, maar met de beste wil van de wereld heb ik dat effect niet zo zeer beleefd.
De regen zou gaan stoppen, maar dat bleef maar duren. Aangezien je daar meer open vlakten hebt, voelde de wind snijdend. We zijn wel even uitgestapt, maar we zaten al snel terug in de auto wegens te nat, te koud en te winderig. Els, Werner en Rune gaven niet op en bleven nog wat ter plaatse.
Wij zijn dan maar naar ons huisje gegaan.
De avond is snel voorbij gevlogen met koken, eten, opruimen, douchen, opruimen etc.
Mauro zeurt al 2 dagen dat hij rendieren wil zien en ik moest met hem nog eens een toertje maken met de auto én te voet. Teleurgesteld was hij toen we niks gezien hadden.
Morgen is onze laatste volle dag in Idre. Hopelijk hebben we nog eens geluk 🍀
Geen opmerkingen:
Een reactie posten